In Guatemala kom je naast vele invloeden van de Spaanse kolonisatie ook overal nog overblijfselen tegen van de oude Maya cultuur. In het noorden van het land vind je de archeologische sites terug van de vroegere Maya nederzettingen. Na de feestdagen vonden we het tijd om daar even een kijkje te nemen en dan via Rio Dulce ons rondje terug naar Antigua vol te maken. Hiervoor stapten we allereerst aan boord van een nachtbus die ons in een 9-tal uur tot in Flores bracht. Dit dorpje ligt op een uur van het bekende Tikal en bedient jaarlijks een vloot aan toeristen. Flores heeft ook een koloniaal stukje dat op een eilandje ligt. Daar valt op zich niet veel te beleven. Wij waren er vooral naartoe gegaan om van hieruit een dagtrip naar de ruïnes van Tikal te maken. Je kan dit met gids doen, maar wij kozen ervoor om zelf op pad te gaan. Het is best wel een groot domein, maar op een paar uurtjes ben je gerust rond gewandeld. Je merkte aan de muggen en de vochtigheid wel meteen dat je in jungle gebied staat. Indrukwekkend om te zien wat er daar te midden van de bomen gebouwd is. Stenen zoals degene waarmee de tempels en andere gebouwen zijn rechtgetrokken zie je niet meteen rondom je ergens liggen. Je vraagt je dan ook meteen af waar deze stenen vandaan komen en hij ze ooit tot daar geraakt zijn. Enkele van de bouwwerken kan je beklimmen en van daar bovenop heb je een prachtig zicht over de jungle en sommige van de eeuwenoude constructies die er bovenuit steken. Ondertussen hoor je ook overal geluiden van dieren zoals vogels en apen. Zo spotten we hier de toekan en hoorden we op een wat verlaten paadje de brulapen te keer gaan van heel dichtbij. Het was de moeite om te zien, maar voor ons niet het meest indrukwekkende tempelcomplex dat we al bezocht hebben. Van hieruit ging de trip verder naar het oosten van Guatemala, naar Rio Dulce. Het dorpje zelf stelt weinig voor en bestaat vooral uit een straat waar het doorgaande verkeer zich ophoopt. Hier loopt echter ook de gelijknamige rivier binnen vanuit de Caribische zee en eindigt uiteindelijk in het meer Izabal. Eenmaal weg van die overvolle straat is er dus nog veel groen te ontdekken. Vele accommodaties bevinden zich op het water en zijn dus ook enkel via het water te bereiken. Wij werden met een bootje opgepikt door Pamela en Sheldon van ons verblijf genaamd Boatique. De locatie en accommodatie waren echt super idyllisch: houten hutjes, hangmatten en een zwembad met zicht op een zijtak van de rivier en omringd door natuur. ’s Morgens werden we wakker met vogels die floten en brulapen die brulden, heerlijk. Gewoon rustig de hele dag daar van de omgeving genieten en in de hangmat hangen is op zich al reden genoeg om naar Rio Dulce te gaan. We genoten dus met andere woorden vooral van het daar zijn. Een van de dagen deden we nog wel een boottochtje over de rivier tot aan het dorpje Livingston. De boottocht was echt wondermooi. We vaarden langs een eilandje vol vogels en leguanen en zagen het landschap op het einde veranderen naar een smallere doorgang zodat we door een soort “canyon” moesten varen. In Livingston wonen nog mensen van de Garifuna gemeenschap. Dit is een etnische groep die afstamt van een mix van Indianen en Afrikanen. Ze zouden nog afstammen van de slaven en terecht gekomen zijn in Midden-Amerika doordat hun schip gestrand was na schipbreuk. Je ziet hier dus zowel Garifuna, Maya als latino mensen en invloeden terug. Al valt er verder niet zo veel te beleven in Livingston. We genoten er vooral van een lekkere lunch van plaatselijke gerechten. Verder voelden we ons vooral thuis in de hangmatten en schommels van Boatique. Na zo’n 1,5 week kwamen we weer thuis in Antigua. Voor ons blijft dit de tofste plek van Guatemala om te vertoeven. Het klimaat is er ideaal: een zalig zonnetje bij 25°C, geen hoge vochtigheid en ’s avonds lekker koel om normaal te kunnen slapen. Verder zijn de gebouwen er prachtig en is het dus een streling voor het oog om hier gewoon rond te struinen. Rondom Antigua heb je dan nog voldoende mogelijkheden om wat natuur op te zoeken: vulkanen om te beklimmen, uitzichtpunten op een wat lagere hoogte en andere wandelpaden. Bovendien zijn er door het toerisme eetmogelijkheden genoeg. Aangezien we niet helemaal zot zijn van de plaatselijke keuken omdat deze vaak aan de fletsere kant is, vinden we het dus fijn dat we hier nog andere keuzes hebben ook. Guatemala heeft ons echter niet overdonderd. We hadden misschien te hoge verwachtingen door wat we lazen en zagen op het internet. In ieder geval zijn deze verwachtingen niet echt ingelost. Al hebben we zeker mooie dingen gezien en fijne momenten beleefd. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en de Spaanse taal geeft aan alles toch een andere sfeer. Als dat er niet was moeten we zeggen dat we ons buiten Antigua vaak gewoon in Azië waanden. De bouwstijl (betonnen huisjes of hutjes van hout en golfplaten) is hier hetzelfde en op een aantal plekken is de vegetatie ook vergelijkbaar. Het begint dus allemaal redelijk op elkaar te lijken voor ons. Is dit het jammere van veel reizen of zijn wij de enigen die dit zo aanvoelen?
Begrijp ons echter niet verkeerd, we genieten nog van het reizen en het met onze eigen ogen, oren en neus beleven. Verder voelen we ons toch wel thuis en op ons gemak hier in Guatemala en hebben we er zeker geen spijt van dat we naar hier gekomen zijn. We hebben met Carmen er weer een vriendin bij in Europa, we hebben voor het eerst lava van op een veilige afstand kunnen zien, ons door de Spaanse les wat meer onder kunnen dompelen in de cultuur, prachtige natuur en nieuwe dieren ontdekt en een nieuwe eeuwenoude beschaving kunnen gadeslaan. Guatemala heeft ons hart toch enigszins veroverd, al is het na een zestal weken wel tijd geworden om nieuwe oorden op te zoeken.
4 Reacties
Sinds begin december zitten we aan de andere kant van de wereldbol, in Guatemala. Na een paar dagen in het gezellige Antigua (lees: bekomen van een jetlag na 30 uur reizen en 15 uur terug de tijd in te duiken) reisden we door voor een weekje aan het meer Atitlán en gingen een kort kijkje nemen in de studentenstad Quetzaltenango (Xela voor de vrienden). We zouden dus ook de feestdagen in dit land doorbrengen. We kozen ervoor om tijdens die dagen in Antigua te verblijven. Dit is de oude hoofdstad van Guatemala en je vindt er vele restanten van de Spaanse kolonisatie terug. Natuurlijk zorgt dit er voor dat het een toeristische trekpleister is, wat dan wel weer ideaal is om wat vertier te hebben. Tussen Kerst en Nieuw hadden we ons opgegeven om een aantal uren Spaanse les te volgen. Het Engels is hier nog niet zo talrijk aanwezig dus een woordje Spaans kunnen spreken speelt zeker in je voordeel. Voor mij (Joyce) zou het een goede herhaling vormen en voor Kim een introductie tot de Spaanse taal. Op 24 december kwamen we aan in het overvolle Antigua. Kerstavond mocht het avondeten wel wat meer hebben dus met een glaasje wijn klonken we op de avond. Al kostte het ons wel wat moeite om nog een restaurant te vinden dat open was. In dit katholieke land is Kerstmis duidelijk nog echt iets om te vieren en een reden om naar de mis te gaan. Verder worden er onnoemelijk veel firecrackers en vuurwerk afgestoken. Van ’s morgens tot ’s avonds elke dag van de week. Kerstdag zelf was redelijk rustig. We gingen een kijkje nemen aan Cerro de la Cruz van waaruit je een mooi zicht hebt op het rasterpatroon van de stad. Verder struinden we door de gezellige straatjes en moest er uiteraard wel een stop gemaakt worden voor een kop koffie. Tweede kerstdag was het dan zover: om 8 uur stonden we paraat voor onze eerste 5-uur durende les. Vijf dagen lang dompelden we ons onder in de Spaanse taal met elk onze eigen leerkracht. Als alles enkel maar in het Spaans gaat dan leer je wel snel bij en komen op een gegeven moment de woorden bijna van zelf. In de namiddag deden we het meestal rustig aan. Ofwel spendeerden we die in onze accommodatie en kookten we nog eens zelf onze lunch en ons avondeten aangezien we er over een keuken beschikten. Ofwel wandelden we door straatjes die we nog niet verkend hadden en deden we aan “mensen-kijken” vanop een bankje in het centrale park. Een van de namiddagen gingen we met Eddy op stap. Via hem hadden we deze lessen geregeld en we kregen er gratis een uitstap bij naar een macadamia-, wijn- en chocolade boerderij. Om nieuwjaar in te luiden kochten we meteen een fles wijn gemaakt van een plaatselijke fruitsoort. Na 5 dagen stond ons hoofd zowat op ontploffen van de opgeslorpte informatie en namen we afscheid van onze leerkrachten. Ook al hadden de lessen er niet meteen voor gezorgd dat we plots als een volleerde Spanjaard de taal beheersten, toch was het een fijne ervaring. Zo waren we ondertussen aanbeland bij de laatste dag van 2019. Deze keer gingen we oudejaar wel op een heel bijzondere manier vieren: op de vulkaan Acatenango. Op 31 december werden we ’s morgens opgehaald om aan de klim naar 3600m hoogte te beginnen. We hadden leuk gezelschap: Carmen, een Zwitserse dame die we kenden van de Spaanse les en een jong Nederlands koppel. De volledige groep telde 17 personen van verschillende nationaliteiten, maar met deze 3 deelden we de meeste kilometers. Uiteindelijk zouden we ongeveer een 5 uur nodig hebben om tot aan de kampplaats te geraken. Het was een zware klim want driekwart van de tijd enorm stijl en bovendien bestond het pad vaak uit losliggend vulkanisch as en gesteente. Hierdoor ging je soms 2 stappen vooruit en dan weer eentje achteruit. Onze inspanning werd wel meer dan beloond. Van op de plek waar we de nacht zouden doorbrengen keken we recht op vulkaan Fuego, een actieve vulkaan die met regelmaat nog een hoop as/lava uitspuwt. Zodra het donker was resulteerde dit natuurlijk in prachtige beelden. Vooral Kim was in zijn nopjes aangezien er een kinderdroom in vervulling ging. Nooit gedacht dat we ooit zo’n natuurlijk vuurwerk op oudejaarsavond zouden meemaken. Moe maar voldaan kropen we onze ijskoude tent in. Echt slapen deden we niet, maar om 6 uur waren we paraat voor een prachtige zonsopgang. Ons zicht reikte tot aan de oceaan en we spotten meerdere vulkanen. Tijdens onze klim zaten we vooral in de bewolking, maar tijdens onze afdaling konden we genieten van een zonnetje en zalige vergezichten. Na een 2 uurtjes stonden we weer waar we de dag ervoor vertrokken waren. Tijd voor een douche en een zacht bed! Wat een ervaring en wat een begin van het jaar. Als hiermee de toon voor de rest van het jaar gezet is…
|
Huidige Locatie |