Australië en Nieuw-Zeeland, mmm het voelt aan als een verre droom. Het is alweer 5 jaar geleden dat we voor het eerst een sprong maakten in het onbekende. We verlieten onze veilige thuishaven om een deel van de wereld te gaan verkennen. 3 oktober 2010, DE dag. Rugzak gepakt, paspoort op zak en vliegtickets in de hand waren we er klaar voor. Terwijl de adrenaline door onze aderen raasde, keken we nog een laatste keer achterom naar onze familie. Onze thuis achterlaten voor 365 dagen was voor ons een "eerste keer", zoals er nog vele van deze "eerste keren" zouden volgen. Een 24-uur durende vlucht later stonden we eindelijk op Australische bodem. Na een verkwikkende eerste nacht was het tijd om op ontdekkingstocht te gaan. Zo ontdekten we de grote verscheidenheid aan natuurpracht en dieren in Australië en Nieuw-Zeeland. Vóór onze reis dachten we bij het woord "Australië" automatisch aan het rode zand en een huppelende kangoeroe, maar eenmaal daar kregen we meerdere gezichten te zien van dit prachtige land. Er was het hete, vochtige Noorden in Darwin, er waren de wondermooie stranden in het Zuidwesten, de tropische wouden in het Noordoosten en in het Zuidoosten vonden we dan weer een Belgisch klimaat terug. Daarnaast was Tasmanië een ontdekking op zich en een mooie introductie op Nieuw-Zeeland, met zijn meren en bossen. Regelmatig vergaapten we ons aan nieuwe dieren die we op ons pad tegenkwamen: kangoeroes, wombats, emoes, mierenegels, ... Nieuw-Zeeland verraste ons dan weer met prachtige, ongekende vogels, pinguïns, dolfijnen, ... Kortom, beide landen bieden een overvloed aan mooie natuur en met de vele wandelpaden is het makkelijk om deze te ontdekken. Met ons camperbusje was het dan ook nog eens mogelijk om er gewoon je thuis van te maken voor een paar nachten: parkeren en hupsakee. Deze manier van reizen is ultieme vrijheid. Het woord vrijheid gaat niet samen met plannen maken, dus dat deden we dan ook niet. OK, 1 plan was er wel: we stuurden ons busje met de klok mee het land rond. Hoe meer je plant hoe meer er ook fout kan gaan. 41 000 kilometer later stonden we weer waar we 9 maanden eerder waren vertrokken, met een hoop mooie ervaringen, herinneringen en ontmoetingen in onze rugzak. De "no worries" mentaliteit van de mensen, altijd klaar voor een babbel en een helpende hand, zorgde ervoor dat we de Australiërs een warm hart gingen toedragen. Dan was het tijd om ons busje te verkopen zodat we het land van de lange witte wolk konden gaan verkennen. Waar we bij aankomst de groentjes waren die zelf onwennig op zoek gingen naar een busje om in rond te toeren, waren wij deze keer de "ervaren rotten". Hoe snel een perceptie kan veranderen... Onze eerste dagen in Nieuw-Zeeland misten we Aussie toch wel, meer zelfs dan thuis. Eenmaal eventjes daar aan het rondtoeren, kreeg dit prachtige land ons toch in zijn greep. Aotearoa, zoals de Maori dit land noemen en dat vertaald wordt als "Het land van de lange witte wolk". Ook hier waren de mensen sympathiek en uitnodigend, maar opnieuw was het vooral de natuur die ons wist te bekoren: glooiende groene heuvels, magnifieke bergtoppen, kristalheldere meren, ijzige gletsjers, adembenemende fjorden, ... Onze wandelschoenen werden meermaals aangebonden, getest en goed bevonden. Net zoals onze eigen fysiek, die af en toe tot het uiterste werd gedreven bij de lange wandelingen. Ook hier stopten we onze rugzak vol met mooie herinneringen en warme ontmoetingen. Warmte ... Die hebben we zowel letterlijk als figuurlijk gevonden tijdens onze reis door deze 2 prachtige landen. Bij de warmte van een kop koffie in de ontelbare leuke koffiebars hebben we dikwijls zitten mijmeren over de fijne tijd die we hadden beleefd en die nog moest komen. Tijdens koude of regenachtige dagen wist een bakje troost ons weer op te fleuren. Als het tijd was om nog eens een verslag te typen of een postkaartje te schrijven, dan was er steeds een tof plaatsje te vinden waar we aan tafel konden schuiven voor een long black of een flat white. Onze interesse in leuke koffiebars en de perfecte kop koffie was aangewakkerd. Echter, is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Hoe fijn het vooruitzicht op het terugzien van onze familie en vrienden in België ook was, toch viel het ons zwaar om na een jaar vaarwel te zeggen tegen dit alles. Daarnaast hadden we ons nooit in kunnen beelden hoe sterk deze reis onze levensvisie zou veranderen. Ooh ja, we hadden ons zeker afgevraagd of er enige duidelijkheid zou komen over wat we na deze trip met ons leven wilden doen. Veel vragen werden er echter niet beantwoord, daarentegen kwamen we met eens zoveel vraagtekens terug.
Eens thuisgekomen en weer in het dagelijkse leven gerold, met enkel de weekends en het "grote" verlof om de dingen te doen waar je echt van houdt, begon het voor ons te dagen dat dit leven niet voor ons weggelegd is. Na 2 jaar terug in dit stramien begon het verlangen om te vertrekken weer de kop op te steken. Met een trip van 4,5 maand naar Zuidoost Azië zouden de reiskriebels ongetwijfeld terug verdwijnen, althans dat dachten we toch...
0 Reacties
|