Na Taman Negara zetten we onze weg verder richting het oosten en belandden, na een kleine tussenstop in Kuantan, in het stadje Kuala Terengganu. Volgens de lokale mensen zeker een bezoekje waard omwille van de schoonheid en het eten. We besloten dan ook om hier wat langer te blijven hangen en boekten een kamer voor 5 nachten. Helemaal verkleumd van de airco op de bus (kan die negatieve temperaturen halen?!) stapten we na een lange rit af in het centrum van Kuala Terengganu (KT). We namen de plaatselijke Uber, genaamd Grab, richting onze slaapplaats. Hier hadden we het super getroffen want we kwamen terecht in een studiootje met een eigen kleine leefruimte. Heerlijk om na een tijdje reizen wat meer ruimte te hebben dan enkel een slaapkamer. Op ontdekking gaan zou voor de volgende 4 dagen zijn. Zo kwamen we op een zaterdag op de centrale markt terecht. Tof om de plaatselijke bedrijvigheid te zien, maar ook wel meteen het drukste moment om daar een bezoekje te brengen. Het was wel duidelijk te zien dat hier niet zo veel buitenlandse toeristen komen want de markt was totaal niet gericht op toerisme. Geen souvenirs of armbandjes, maar wel voedingswaren, speelgoed en kledij. Een onverwacht leuke voormiddag spendeerden we door in de straatjes van Kampung Cina (China Town) rond te struinen. Overal kwamen we straatkunst tegen en oude koloniale gebouwen waarin je nog een vleugje van de ooit bestane glorie terug zag. De Chinese Boeddhistische tempel was ook een bezoek waard en met al zijn brandende kaarsen een echt plaatje. Bij het vallen van de avond dwaalden we nog even rond in de wijken rondom onze slaapplaats. We kwamen uit bij de rivier en hadden van hieruit een prachtig zicht op de Crystal Mosque (Kristallen Moskee). De foto’s verduidelijken ongetwijfeld de naam. Op dag 3 besloten we om lekker vroeg uit de veren te komen om zo de hitte voor te blijven en de zonsopgang mee te pikken aan de recent gebouwde ‘draw bridge’ (ophaalbrug). Het was een mooi zicht, ook al hadden we de pech dat het bewolkt was en er dus van de zonsopgang niet super veel te zien was. Heerlijk ook om wat koelte in de lucht te voelen en niet na een uurtje rond te wandelen al te snakken naar de airco van een winkelcentrum. Aangezien het nog steeds vroeg was moest de stad nog tot leven komen, en wij ook. Dat gebeurde gelukkig wel, eens we onze dosis cafeïne binnen hadden. Hier in Maleisië is het al wat makkelijker om een goeie kop koffie te vinden. Eenmaal alles en iedereen eindelijk wakker was geworden, sprongen we aan boord van een plaatselijk overzetbootje om de rivier over te steken naar Pulau Duyong. We hadden gelezen dat je hier het vissersleven kon zien alsook hoe ze de vissersboten bouwen. Helaas leek dit eiland allemaal nogal vergane glorie te zijn, zoals we al vaker zagen in deze stad. Ooit moet het hier zeer levendig en toeristisch geweest zijn. Vele gebouwen, parken en bezienswaardigheden zijn echter nooit goed onderhouden en dus nu verre van wat het ooit geweest moet zijn. Niet veel meer te beleven dus op het eiland Duyong. We begaven ons dan maar terug naar het haventje, maar daar vonden we geen enkel bootje terug. Over het water terug geraken ging dus niet meer lukken. Gelukkig is er ook een brug naar het eiland en konden we er via een andere weg weer vandaan geraken. Tijdens onze laatste dag in KT sprongen we de fiets op richting de zogenaamde ‘Floating Mosque’ (drijvende moskee). Deze ligt een 10 km buiten de stad, maar we wilden er toch graag op eigen kracht naartoe gaan. We vertrokken bij nog redelijk aangename weersomstandigheden, maar tegen dat we onze weg uit de stad hadden gevonden was het alweer zweten geblazen. We waren dan ook blij toen we eindelijk onze bestemming hadden bereikt. De moskee zelf was mooi maar niet spectaculair. De omgeving er rond, zoals het park, het meertje en de zee op de achtergrond vormde wel een aangenaam geheel met wat schaduw ter afkoeling. Onze terugrit richting het centrum maakten we via een andere weg. Deze keer namen we niet de hoofdbaan, maar kleine steegjes die ons doorheen woonwijken leiden. Prachtig om weer glimlachende mensen enthousiast hallo te horen zeggen. We werden zelfs nog gestopt bij een plaatselijk eetkraampje om de kleine gerechten even voor te proeven en dan maar meteen mee op de foto te gaan zodat we wat reclame kunnen maken. Misschien komt onze modellencarrière nu wel van de grond. Na een welverdiende pauze fietsten we nog naar het nationaal museum. Wat er in het museum tentoongesteld wordt was voor ons niet echt bijzonder, maar de gebouwen zelf waren daarentegen enorm indrukwekkend. Vanaf het moment dat we de oprijlaan op fietsten werden onze ogen omhoog getrokken naar de in traditionele stijl opgetrokken gebouwen. Helaas had Kim net op dit moment besloten van de camera een keertje achter te laten en zijn er dus geen foto’s van. Maar klik hier voor wat foto’s uit andere bronnen. Onze 4 dagen in KT waren omgevlogen. We hadden genoten van onze verblijfplaats en van de leuke plekjes en ontmoetingen. Naar ons gevoel waren de aanprijzingen van de lokale mensen wat overdreven wat betreft de schoonheid van deze stad. Zoals reeds aangehaald, zal het ooit wel een bloeiend gebeuren geweest zijn daar, maar wij zagen vooral veel vergane glorie. Tussen de regels door valt er nog wel het een en het ander te zien en te beleven, maar verwacht je niet aan een levende stad zoals KL. Het voordeel is dat er bijna geen buitenlandse toeristen komen en de prijzen overal dus ook zeer lokaal zijn. Alles bij elkaar genomen zijn we toch blij dat we een bezoek gebracht hebben aan Kuala Terangganu.
5 Reacties
10/14/2019 06:02:47
Weer een mooi verhaal van een onbekende streek... Leuk om te lezen en prachtige foto's :-) Veel liefs x
Antwoord
JoKi
10/19/2019 16:53:09
Dank je wel 😘
Antwoord
Paps&mams
10/14/2019 10:50:22
Weeral een mooi verhaal en de foto zeggen genoeg alleen als je de gebouwen ziet 😉op naar de volgende verhalen 😙😙
Antwoord
mama Gerda
10/15/2019 10:33:35
hoe veel je ook verteld en schrijft , het blijft altijd even boeiend, je zou ne uitgever moeten vinden en uw verhalen in een boek uitbrengen , nog veel plezier en tot de volgende XXX
Antwoord
JoKi
10/19/2019 16:56:39
Met het idee om te publiceren hebben na onze eerste reis in 2011 mee zitten spelen. Totdat je realiseert dat dat er 12 in een dozijn zijn. Laat een antwoord achter. |
Huidige Locatie |